“Ik dacht bij de ereronde: ‘Als ik hem maar houd!'”

Voor Ansjel van Brakel en haar zwart met witte (niet bonte!) ruin Jesse van d’Eierkurf (v R.Baggio van de Kushti Grai) was de reguliere en centrale keuring van het Nederlands Stamboek voor Tinkers in Achterveld het afgelopen weekend een feestje!

De 12-jarige Jesse kreeg niet alleen het sterpredicaat, maar werd ook uitgeroepen tot dagkampioen en vervolgens zelfs tot Nederlands kampioen. “Dit had ik nooit durven dromen,” vertelt de trotse eigenaresse.

Bed and breakfast

Van Brakel kocht de ruin bij d’Eierkurf in het Zeeuwse Groede. “Ik had hem op Marktplaats zien staan,” vertelt ze. “We verbleven daar in de Bed and Breakfast en ik maakte een strandrit op de oma van Jesse. Deze stermerrie was een ontzettend leuk paard. Ze hadden ook de moeder en nog meer paarden uit die lijn staan. Jesse was twee weken oud toen ik hem kocht. Het is een echte boef, heel sterk en slim. Mensen gaan de mist met hem in wanneer ze bij het buitenzetten denken dat hij een manegepony is. Dan loopt hij voor je het weet los over het erf. Dat is Jesse, altijd kijken waar de uitgang is. Het is een lief paard, waar ik ook mijn 3-jarige dochter op zet, dat graag veel mensen om hem heen heeft. Hij houdt van aandacht.”

Bastiaan de Recht

De amazone kende hoogte- en dieptepunten met haar eerste eigen paard. “Er is een heleboel gebeurd en we hebben van alles meegemaakt. Toen Jesse vier was hebben we samen een flink ongeluk gehad. Ik heb lang moeten revalideren. In 2016 zijn we bij de hippische beroepsopleiding van Bastiaan de Recht terecht gekomen. Bij de NCSAH kwam de omslag, toen ik leerde over bijvoorbeeld biomechanica. Jesse was eerste tinker binnen opleiding. Ik ben mijn paard anders gaan trainen en voeren. Het balletje is gaan rollen. Toen daar de mentale coaching bijkwam ging het in de sport ook hard. Dit jaar had ik heel snel de punten bij elkaar om in het Z te mogen starten.”

Trots en attent paard

Van Brakel liet de ruin klaarmaken voor de keuring bij Stal Veldhoeve. “Ik dacht: Als ik het doe, dan doe ik het goed’. In de sport laat ik Jesse graag als sporttype zien. Op de keuring is het net even anders. Corné (Veldjesgraaf, red.) is onder meer bezig geweest met het voorbrengen zelf, ook daarin is Jesse nogal een boef. Ik dacht bij de ereronde ook: ‘Als ik hem maar houd’. Het was even erop of eronder, ik moest even goed opletten. Ook het draven is op de keuring anders, zelf vraag ik met het rijden veel verzameling en doe ik veel galopwerk. De jury wil op de keuring een ruime draf zien, en ook een ruime stap. Het neerzetten moest ook worden geoefend, er moet een trots en attent paard staan. Dat is gelukt! Wellicht had ik zelf ook een mooi resultaat gehad, maar deze uitslag had ik zelf nooit voor elkaar gekregen.”

Type-indeling

Op de ochtendkeuring in Achterveld deelde de jury Jesse in bij de cobs. “Dat had ik zelf ook zo ingeschat, maar de jury doet de type-indeling. Daar kreeg hij Jesse meteen het sterpredicaat en werd hij dagkampioen bij de cobs, dus mocht hij naar de Centrale Keuring. Die was meteen ’s middags op dezelfde locatie. Daar werd hij Nederlands kampioen. Ik ging met een heel speciaal gevoel naar huis, een meisjesdroom is uitgekomen. Ik zocht toentertijd een leuk, recreatief paard. Lekker naar buiten, tutten misschien een sprongetje maken, ik zag het helemaal voor me. Inmiddels zijn mijn ambities met Jesse meegegroeid.”

Werken aan de hand

Nadat Van Brakel bij de NCSAH het basistraject en een sportjaar deed en aan de slag ging als instructeur, breidde ze de training van Jesse uit met het werken aan de hand. “De piaffe-knop zit er al op, dus wie weet waar dat onder het zadel nog toe leidt. Ik wil verder komen, zo lang het voor Jesse leuk blijft. Het moet haalbaar zijn voor hem. Jesse werkt graag, maar we lopen uiteraard ook tegen beperkingen aan. Daarnaast blijft dressuur een jurysport, al hebben we inmiddels al een flinke fanclub. Ik ben zelf kritischer geworden op de basis, zodat ik daar geen punten laat liggen. Ik wil voor een tien binnenkomen, want daar zitten onze punten. Dat eerste gevoel bij de jury moet zijn: ‘Wat leuk wat daar binnenkomt.’ Aan zijn karakter ligt het in ieder geval niet. Jesse heeft ondertussen ook het sportpredikaat behaald, maar als ik destijds echt serieuze ambities in de dressuur had gehad, had ik wel een KWPN-er gekocht. Jesse heeft al mijn verwachtingen overtroffen, dus wie weet….”

Bron: Hoefslag – Foto: Marana Dam

Deel dit stuk